czy pokocham drugie dziecko.

W życiu Kobiety-Mamy wraz z chęcią posiadania większej liczby potomstwa niż jeden przychodzi taki moment gdy zadaje sobie pytanie "Czy pokocham drugie dziecko?" 

Mamy jedno dziecko, ukochane, wyśnione, najlepsze - idealne! Przelewamy na nie całą naszą miłość. I pomimo, że pragniemy drugiego dziecka (no ewentualnie drugie dziecko się "samo" pojawia) to mamy w sobie lęk.

Gdy Karinka była jeszcze malutka to tak w okolicach jej roczku z mężem zaczęliśmy się oswajać z myślą o rodzeństwie dla niej. Od myśli przeszliśmy do czynów i tak pod moim serduchem pojawiła się Fasolka. 

Wraz z jej pojawieniem zaczęły pojawiać się w mojej głowie różne myśli. Wiadomo - emocjonalność kobiet w ciąży jest wystawiana na próbę.

Zastanawiałam się jak to będzie. I nie chodziło tylko o to, żeby jakoś to zorganizować. 

Wydawało mi się niemożliwe by drugie dziecko umieć kochać tak samo mocno, no bo czy można kochać jeszcze więcej? 

MOŻNA! 

Miłość do malutkiej urodziła się we mnie, w nas, dużo wcześniej niż Maja postanowiła opuścić bezpieczną przystań mojego brzucha (chociaż przecież się jej spieszyło). 

Kiedyś gdzieś przeczytałam, że miłości do dzieci się nie dzieli - ją się mnoży. I jest to prawda. 

Obie dziewczynki kocham tak samo. I każda mama, która ma takie wątpliwości musi mi uwierzyć, że uciekną wraz z pierwszym krzykiem dziecka na porodówce, albo wcześniej.

Jedynie czym się miłość do dzieci różni to sposobem jej okazywania - do obu muszę dobrać inny sposób, dla nich odpowiedni. I choć są jeszcze małe widzę, że te sposoby będą się mocno różnić - tak, jak różne one mają charaktery.